Сябе за локаць укусі,
Хто ад спакусы утрывае!
Вясна садзіцца
У таксі,
Тралейбусы,
Трамваі...
САМАКРЫТЫЧНЫЯ НАТАТКІ
Я ездзіў на новабудоўлі,
Пісаў рэпартажы вершамі,
Дзе вобразы i дэталі
Былі па парадку развешаны,
Як на святочных ёлках
Рознакалёрныя цацкі.
Былі туманы ў мяне золкія,
Героі —
ударнікі працы.
Даваў «на-гара» рамантыку,
Наколькі быў толькі здатны.
У рыфмаваныя рамкі
Ставіў герояў дадатных.
Помню, ў вагоне аднойчы
Клапы мяне елі едма,
А потым пісаў,
што ноччу
Адчуў я з прыродай еднасць.
Калі ж намякаў на брудныя
Інтэрнаты новабудоўляў,
Услед дадаваў,
што будуць
Тут хутка святліцы добрыя.
У ямб заганяў біяграфіі —
Выходзіла гэта суха.
А хлопцы ламалі графікі,
Хаду абганялі сутак.
Жыццё вывучаў я,
вучыўся
Лакіраваць
i ракіравацца.
Ды рад, што для хлопцаў чэсных
Мая невядома праца.
ЯЕ НЯЎМОЛЬНАСЦЬ..
Яе Няўмольнасць Хімія
Штодзень бярэ разгон.
Далей, мядзведзі-схімнікі!
Бары,
Палеткі сінія —
Ну чым не палігон?!
Навошта ёй баласт такі,
Як песня жаўрука,
Я к шчабятанне ластаўкі,—
Сып,
Шчодрая рука!
Няхай сабе пад кручамі
Драчы кустоў праз пяць
Будзільнікі падкручваюць —
Світанне б не праспаць!
Кустоўнікі алешніка —
Галоўны корань зла —
Знішчаюцца паспешліва,—
Была ці не была!
Драчоў,
Як душы грэшныя,
Абсыпляць з-пад крыла!
A калі план даведзены —
Выконваць будзь ласкаў!
Паляны ўсе аб'едзены,
Нібыта на агледзіны,
Пажар хутчэй скакаў.
A поплаў будзе марніцца
Пярэч ці не пярэч!
Пчала-самаахвярніца,
Ад медуніцаў — прэч!
Запэўнілі вучоныя,
Што крохкі штучны Алёд,
Духмяны лес капронавы
i сінтэтычны мёд!..
ШТО НІ ДЗЕНЬ — САНДЗЕНЬ
Што ні дзень —
Сандзень.
Можна й пасандзеніцца!
Пакупнік —
не цюлень,
Дзе ён дзенецца?!
Пераўлік.
Пераўлік.
Пераўлік за пераўлікам.
Быццам сам ix пакупнік
На сваю бяду наклікаў.
Што ж, бывайце,
Дачы, ўдачы!
Пачынаюць перадачы.
Толькі б пасля перадачы
Не насіць бы перадачы!
Быццам бы па просьбе мае,
Закрываюцца старанна
У адзін дакладна час
I сталоўкі,
й рэстараны,
I кафэ,
i магазіны,—
Ахапіў парыў адзіны!
...Даўней,
Каб быў спакой i мір,
Вісела б шыльда на прыпынку:
«Закрыт дзявочы манастыр —
Усе ў дэкрэтным адпачынку!»
ШЧОДРЫ
Ураджай ці недарод,
Лівень лье,
Сухмень лютуе,—
A шаноўнейшы гарод
Вас заўсёды пачастуе.
Толькі трэба нездарма
Помніць акалічнасць тую,
Гультаям дарог няма,—
Іx шчадрун
Не пачастуе.
Любіць працу,
А таму,
Каб не звёўся род зялёны,
Скарбы аддае таму,
Хто штодзённа б'е паклоны.
A іначай бы не змог,
Бо ў яго —
Паганскі бог!
Самай ранняю вясною
Забуяе барышное.
Прададуць расаду цёткі —
I замоўкнуць звады,
Плёткі.
I замочаць барышы
Кухлем піва ад душы!
А гарод сабе расце.
Хутка вус гарбуз закруціць.
Ка прыслонку ў духаце
Галаву замятаруціць.
Памідор прысмяг такі.
Наліваецца, пуляты.
А на прывязі гуркі,
Як падласыя цяляты.
Сонца йдзе на вадапой —
Пахне кменам,
Пахне кропам.
Як расол, круты настой
Б'ецца пад нябесным стропам.
A сланечнік ля грады,
Непапраўна аблавухі,
Як салдацік малады,
Каля дзеўкі-векавухі...