НУ, А МОЙ!
Хто не знае,
Што жанчыны
Не збяруцца без прычыны.
Тут навіны ні пры чым —
Ёсць штодня зашмат прычын
На павестцы дня мужы —
Для прамоў няма мяжы!
Летам,
Восенню,
Зімой
Толькі й чуеш:
— Ну, а мой!..
— Гэта што,
Нічога ў вас,—
Дама важная ўздыхае,—
Мой, паверце, кожны раз
Пахне новымі духамі!
— Валацугі, лайдакі,
Завяліся мухі ў носе!
Мой вынослівы такі —
З забягайлавак выносяць.
— Мой гаворыць:
Многа «спраў».
Цягнецца дамоў пад ранак.
— Мой таксама,—
«Шэфства» ўзяў...
А над кім?
Над рэстаранам!
— Мой, хоць кепскі гаспадар,
Праўда, не бярэ ні кроплі.
— Ну, а мой, як той камар,
Столькі п'е —
Пакуль не лопне.
— Дарагая, не кажы.
Хай бы жлукціў, хоць заліўся.
«Запісаўся я ў маржы!» —
Летась, дурань, пахваліўся.
У палонку як нырне
(А бадай ты не памёр!),
Думаю, сядзі.на дне.
Выплыў,
Фыркнуў, як бабёр!
Паспрабуй пазнаць,
Што горш?
Быў Мікіта,
Зараз — «морж»!
П'юць гарэлку на ігрышчах
Людзі,
Ну, а мой — баржом.
Круціць вус
Ды носам свішча:
«Мне не можна,
Стаў маржом!»
Людзі больш пра гаражы,
Пра сервізы
Ды пра дачы.
Ну, а мой сабе —
ў маржы.
A ні ў вус не дзьме,
Лайдача.
Хоць пагрэлі б раз кійком,
Хоць бы ўкралі порткі,
Каб дадому галяком
Ён патросся, порсткі!
Дома ты за ўсім сачы.
Дрэмле ліха ціха.
Вось махну адна ў Сачы,
Буду й я маржыха!
Там рахманыя «маржы».
Выйдзе з рэстарана —
Хоць з яго гужы
Вяжы,
Хоць кладзі да раны!
Летам,
Восенню,
Зімой
Толькі й чуеш:
— Ну, а мой...
У мужчын заўсёды лад,
Жонак у спакоі
Пакідаюць, мыркнуць: «Ат!»
I махнуць рукою...
МНАГАДЗЕТНЫ БАЦЬКА
У гераіні славы шмат.
А бацька ўсё заценены.
Нібыта ён не вінават,
Як той казаў,—
Уцэнены.
Я ўжо не буду пра сябе,
Хоць кошка у душы шкрабе.
Як не ўрасці ў зямлю,
Калі
Чаўпе другі па-шчырасці:
— Бач, гераініны пайшлі,
Турбот хапіла вырасціць...
Як бы не бацька
Я, Максім,
Як бы мяне
Няма зусім!
Яно, вядома,
Нервы,
Час,
Вядома,
Клопат — клопатам.
Мяне
Паклікалі б хоць раз,
Каб падзяліўся вопытам,—
Як гадаваць,
Як бедаваць,
Як дочак замуж выдаваць.
Не звык я змалку якаць,
Ды ў справе важна —
Якасць!..
Ідуць
турботы
чарадой...
I ўсе яны —канкрэтныя!
Не грэх сустрэцца мне парой
З сябрамі —
За дэкрэтныя!
РОЗДУМ КАМАНДЗІРОВАЧНІКА
Кар'еры салодкі спадман
Вясёлая камандзіроўка:
Спачатку
Таксі,
Рэстаран,
А потым—
Трамвай,
Сталоўка...
СУЦЕШЫЎ
— Ты ж такі,
Як твае лайдакі-дружбакі...
— Ну i што,
Калі піва вып'ю...
Размяняю зарплату на медзякі
i грашыма цябе засыплю!
СЯМЕЙНЫ ДЫЯЛОГ
— Сябе яшчэ персонай важнай лічыш!
Мне не хапае зла!
Ты страціў чалавечае аблічча.
— Аддай,
Калі знайшла!
РАГАТЫ
Казёл
Ca збродлівай пароды
Не пільнаваўся хаты,
Любіў чужыя агароды,
Таму i сам
Рагаты.
ДЗЕ ЧЫЕ?..
Ну што ўдавец,
Hi тпру, ні ну...
Узяў сабе ўдавіцу.
Ёсць на каго ўзваліць віну
І ёсць з кім пасварыцца.
У хаце,
быццам у вуллі,
Тут
сумаваць няма калі!