Ўільям Ўінвуд Рыд (1838–1875) – брытанскі гісторык, філосаф і антраполаг, даследчык Афрыкі. «Пакутніцтва чалавека» (1872) – асноўная праца Рыда, дзе разглядаецца гісторыя заходняй цывілізацыі.
Стрэнд – гл. каментар да аповесці «Эцюд у пунсовым».
Хэнсам – гл. каментар да аповесці «Эцюд у пунсовым».
Кітматгар – слуга мужчынскага полу, чые функцыі адпавядаюць функцыям лёкая. Слова распаўсюджанае ў шэрагу моваў, што ўжываюцца на тэрыторыі Індыі – урду, хіндзі, – а таксама ў арабскай, фарсі і г.д.
Жан Батыст Каміль Каро (1796–1875) – французскі мастак, адзін з самых значных пейзажыстаў эпохі рамантызму, які моцна паўплываў на імпрэсіяністаў.
Сальватор Роза (1615–1673) – італьянскі барочны мастак, гравёр, паэт і музыка.
Адольф Ўільям Бугро (1825–1905) – французскі мастак, майстар акадэмічнага жывапісу, прадстаўнік салоннага акадэмізму.
«Кепскі густ вядзе да злачынства» – Тадэвуш Шолта цытуе Шарля Агюстэна дэ Сэнт-Бёва (1804–1869), французскага літаратуразнаўцу і крытыка, што быў значнай асобай французскага рамантызму і стварыў свой метад, пазней названы «біяграфічным».
Стрыхнін – адзін з наймацнейшых ядаў; у малых дозах выкарыстоўваецца ў медыцыне.
Баларат – горад у калоніі Вікторыя (Аўстралія), з якога пачалася залатая ліхаманка: у 1851 годзе менавіта ля яго, а пазней і ля горада Бендыга, знайшлі золата.
Бунзенава гарэлка – гл. каментар да аповесці «Эцюд у пунсовым».
Сенегамбія – распаўсюджаная назва рэгіёна ў Заходняй Афрыцы ў міжрэччы Сенегала і Гамбіі.
Крэазот – масляністая вадкасць з моцным пахам, якую робяць з дрэўнага і каменнавугальнага дзёгцю. Выкарыстоўваецца ў медыцыне, а таксама для кансервавання дрэва, вытворчасці штучных смол і ўзбагачэння рудаў.
«Мы прывыклі, што людзі насміхаюцца з таго, чаго не разумеюць» – цытата ўзятая з «Фаўста» Гётэ, частка «Кабінет». У перакладзе Васіля Сёмухі гэтыя радкі гучаць так: «Мы ведаем, што людзі ад дакукі // З вялікіх ісцін строяць кпіны».
Шарль Бландэн (1824–1897) – французскі канатаходзец і акрабат, вядомы сваімі трукамі над цяснінай Ніягарскага вадаспада.
Пібадзі-марціні – армейскія вінтоўкі, якія вырабляліся ў ЗША ў 1869–1871 гадах і выкарыстоўваліся як ваеннымі, так і цывільнымі – напрыклад, у паляванні на вялікіх звяроў.
Жан Поль (сапр. Ёган Паўль Фрыдрых Рыхтэр, 1763–1825) – нямецкі пісьменнік, сентыменталіст і перадрамантык, эстэтык і публіцыст. Яму належыць вядомы выраз «сусветная скруха».
Томас Карлайл (1795–1881) – гл. каментар да аповесці «Эцюд у пунсовым».
Рыхтэр – то бок Жан Поль (гл. адпаведны каментар).
Авал – стадыён для гульні ў крыкет у Лондане. Існуе з 1845 году. Цяпер пляцоўка носіць назву Авал Kia.
Кулі – наёмныя чорнарабочыя і насільшчыкі, часта перавозіліся з густанаселеных азіяцкіх калоній у рэгіёны, дзе не хапала працоўнай сілы.
Чарута – тонкая цыгара асаблівай скруткі з двума адкрытымі кончыкамі, якія, адпаведна, не трэба абразаць.
Сіпаі – наёмныя салдаты каланіяльнай Індыі, якіх набіралі з мясцовага насельніцтва.
«…супраць нас змагалася нашае ж адборнае войска – пяхота, кавалерыя і артылерыя, гэта мы іх вывучылі і вымуштравалі, даўшы ім у рукі сваю зброю і свае ж горны, каб пратрубіць збор» – маецца на ўвазе Паўстанне сіпаяў (таксама Індыйскае народнае паўстанне, Першая вайна Індыі за незалежнасць) 1857–1859 гадоў супраць жорсткай каланіяльнай палітыкі ангельцаў. Паўстанне паклала канец уладзе Брытанскай Ост-Індскай кампаніі – улада над Індыяй перайшла да ангельскай кароны.
Сікхі – народ у Індыі, што спавядае сікхізм; у нацыянальным складзе яго пераважаюць пенджабцы.
«…абодва яны ваявалі супраць нас у Чыліянвала» – бітва Другой Англа-Сікхскай вайны ў рэгіёне Чыліянвала (цяпер – частка Пакістана). Адбылася 13 студзеня 1848 году. Абодва войскі – і брытанскае, і сікхскае – панеслі вялікія страты.
Канпур – адзін з самых населеных індыйскіх гарадоў у штаце Утар-Прадэш. У 1857 годзе падчас паўстання сіпаяў горад быў асаджаны, 900 брытанцаў пратрымаліся ў ім 22 дні і здаліся з умовай, што ім дазволяць пакінуць горад. Невядома з якой прычыны падчас іх адступлення прагучаў стрэл, у выніку чаго ўсе брытанцы альбо загінулі, альбо трапілі ў палон. 200 жанчын і дзяцей, што суправаджалі войска, якое адступала, былі захопленыя і пакараныя смерцю.
Ферынгі – такім словам у мовах хіндзі і урду называюцца замежнікі, пераважна людзі з Захаду.